Ja się ostatnim spazmem
przytulę do szadzi
co się srebrem na trawie
cicho nocą kładzie
zazdroszcząc księżycowi
gdy wędruje siny
przytulę policzek
w odkupieniu winy
do źdźbła wysokiego
a szadź roztopiona
spotka łzę,która
spływa rozpalona.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
2 komentarze:
Wypchniesz zimę drzwiami, wejdzie oknem.
psyt,to tajemnica,ale znajdujemy się w pętli czasu
wiosna tez wraca
Prześlij komentarz